حداقل‌هاي ممكن را از معلمان دريغ نكنید

پیام نوروزی

تشكل‌هايي كه خود متولد دوره اصلاحات بودند، نخستين فريادهاي اعتراضي را هم بر سر رييس دولت اين دوره كشيدند و بزرگ‌ترين تجمعات اعتراضي معلمان در همين دوره شكل گرفت، تجمعاتي كه از آن روز تاكنون براي تحقق نظام آموزشي كارآمد، به عنوان پيش‌نياز هر اقدامي خواستار اجراي عدالت در حقوق و مزاياي معلمان به نسبت ساير كارمندان دولت بوده و هنوز بعد از بيست سال همچنان اين خواسته را مطالبه مي‌كنند.

فرقي هم ميان دولت‌ها نبوده است هم در دولت‌هاي منتسب به اصولگرايي و هم در دولت‌هاي منتسب به اصلاح‌طلبي اين مطالبه مورد بي‌توجهي و بي‌مهري قرار گرفته است فقط تفاوت دولت‌ها در مواجهه امنيتي و قضايي به اين تجمعات بوده كه آن هم نه تفاوت معنادار و قابل توجه.

بعد از اعتراضات سال‌هاي 80 و 82 به‌طور مشخص از زمستان 85 يعني دومين سال دولت احمدي‌نژاد و زماني‌كه دولت قصد داشت لايحه مديريت خدمات دولتي يا همان نظام هماهنگ پرداخت حقوق كاركنان دولت را از مجلس پس بگيرد، معلمان تجمعات مستمر و گسترده‌اي را در مقابل مجلس شكل دادند و مانع برگشت اين لايحه به دولت شدند؛ لايحه‌اي كه تصويب و اجرا شد اما به دليل ناقص اجرا شدن آن براي معلمان، همچنان تبعيض در حقوق و مزاياي معلمان با ساير كاركنان به قوت خود باقي ماند.

نه تنها حقوق و مزاياي معلمان با ساير كاركنان دولت يكسان نشد، بلكه در افزايش متناسب با تورم نيز اين حقوق معلمان بود كه سال به سال به دليل فاصله بيشتر با تورم به خط فقر نزديك شده و در نهايت زير خط فقر رفت و حالا در شرايطي كه ده سال است از آغاز لايحه‌اي موسوم به رتبه‌بندي مي‌گذرد و انتظار مي‌رفت اين بي‌عدالتي از اين طريق قدري جبران شود، متاسفانه به‌رغم وعده‌هاي دولت و مجلس حالا خبر از مثله شدن اين لايحه به گوش مي‌رسد، خبري كه معلمان را بيش از گذشته عصباني كرده و به ميدان اعتراض كشانده، بر زخم بيست ساله آنها دوباره نمك پاشيده شده و فرياد آنها بلندتر و گسترده‌تر شده است.

معلمان انتظار دارند دولتي‌ها و مجلسي‌ها با آنها صادقانه باشند و حداقل‌هاي ممكن را دريغ نكنند و با تامين بودجه مربوطه رتبه‌بندي معلمان را تصويب و اجرايي كنند و به مطالبه بيست ساله آنها جامه عمل بپوشانند.