محمد امینیان درباره اینکه وضعیت مجموعه جهانی تخت سلیمان در نوروز چگونه بوده و آیا آسیب و چالشی متوجه این مجموعه شده است، به ایسنا گفت: تجربه‌ سال‌های گذشته و بررسی تخریب‌هایی که در مجموعه اتفاق افتاده بود، نشان داد که اجرای برخی برنامه‌ها در داخل محوطه می‌تواند به شدت مخرب باشد. مثلاً ما سال گذشته تلاش زیادی کردیم تا مانع اجرای برنامه‌هایی مثل رقص‌های محلی و آیین‌هایی شویم که باعث هیجان جمعیت می‌شود. بر همین اساس، در نامه‌ای که به مسئولان نوشتیم، پیشنهاد کردیم اگر قرار است مراسمی برگزار شود، حتماً در خارج از مجموعه و با محوریت برنامه‌هایی مثل شاهنامه‌خوانی یا تک‌خوانی باشد. برنامه‌هایی که پشتوانه‌ فرهنگی دارند و مناسب فضای یک محوطه‌ جهانی‌اند.

او افزود: اما متاسفانه این پیشنهادها مورد موافقت قرار نگرفت؛ چرا که نگاه غالب بیشتر به سمت اجرای مراسم‌های هیجانی بود. البته خوشبختانه این برنامه‌ها در نهایت اجرا نشد و همین مسئله باعث شد که ما امسال مشکل خاصی نداشته باشیم. هیچ بازدیدکننده‌ای هم از نبود این برنامه‌ها گلایه نکرد.

امینیان ادامه داد: مخاطبان اصلی تخت سلیمان بیشتر باانگیزه‌های فرهنگی به مجموعه می‌آیند، مثل کسانی که به تخت جمشید یا بیستون سفر می‌کنند. آن‌ها دنبال شادی سطحی نیستند، بیشتر به مفهوم «ایرانی بودن» توجه دارند. برای همین، ما در مجموعه تمرکزمان را روی برنامه‌هایی گذاشتیم که هویت فرهنگی داشته باشند. مثلاً احیای طرح‌های تصویری ساسانی، بازسازی کوره‌های گچ و آهک‌پزی و نمایش مراحل ساخت کاشی‌های تاریخی. حتی فیلم‌های مستندی درباره‌ مجموعه را هم به‌طور مداوم پخش کردیم. به همین خاطر می‌توانم با اطمینان بگویم که رضایت عمومی برقرار بود. مردم، برخلاف تصور رایج، دنبال بنرهای تبلیغاتی و مراسم پر زرق و برق نیستند. آنها می‌خواهند تجربه‌ای اصیل داشته باشند.

مدیر پایگاه میراث جهانی تخت سلیمان درباره حجم بازدید از تخت سلیمان در نوروز گفت: بر اساس آمار فروش اینترنتی بلیت، حدود یک‌سوم کل بازدیدکنندگان استان آذربایجان غربی در نوروز، به تخت سلیمان آمدند؛ یعنی از حدود ۵۰ یا ۵۱ هزار بلیت فروخته‌شده، بیش از ۱۷ هزار نفر بازدیدکننده‌ تخت سلیمان بودند. این عدد بسیار قابل توجه است، به‌خصوص با توجه به اینکه این مجموعه دورترین نقطه‌ دیدنی استان محسوب می‌شود.

امینیان درباره چالش‌های مجموعه جهانی «تخت سلیمان» اظهار کرد: بزرگ‌ترین چالش تخت سلیمان، و تقریباً ۸۰ درصد پایگاه‌های میراث فرهنگی در کشور، دخالت افراد غیر متخصص در امور تخصصی است. بی‌تعارف بگویم که مهم‌ترین مانع، حضور مدیران استانی غیرتخصصی در رأس کار است. افرادی که نه‌تنها آشنایی با مبانی میراث فرهنگی ندارند، بلکه با تخصص هم دشمنی دارند.

او افزود: بیشتر این مدیران به روش سیاسی منصوب می‌شوند، نه بر اساس صلاحیت فنی و چون تخصص ندارند، مجبور می‌شوند پاسخ‌گوی نماینده‌های مجلس باشند که بیشتر به دنبال اهداف تبلیغاتی و انتخاباتی خود هستند. این سیستم به‌جای حمایت از پایگاه‌های میراث جهانی، بودجه‌ آن‌ها را صرف پروژه‌هایی می‌کند که هیچ ربطی به محوطه‌های تاریخی ندارد. تا وقتی مدیران استانی از دل بدنه‌ تخصصی بیرون نیایند، این مشکلات ادامه خواهد داشت. به‌ویژه در مورد بودجه که ملی است، اما به جای صرف شدن در محل، توسط دفاتر فنی استان در پروژه‌های غیرمرتبط استفاده می‌شود.