روياهايت را پاس کن!

وحيد حاج سعيدي

دوران تحصيل در دانشگاه بخشي از پازل زندگي جواناني است که تعبير روياها و آرزوهاي دور و دراز شان را در کلاس ها، کارگاه ها، آزمايشگاه ها، کتابخانه ها و خوابگاه هاي دانشجويي مي بينند و براي رسيدن به قله هاي موفقيت، به دنبال ميانبر و چاکراه و مسير فرعي نيستند.
کساني که براي قبول شدن در يکي از رشتههاي مورد علاقه خود شب هاي طولاني بيداري و بيخوابيها کشيده و با کسب رتبههاي برتر، براي ادامه تحصيل، دوري از خانواده، دوستان و آشنايان را به جان خريدهاند و راهي ديار دانش شده اند. اکنون هم به دور از جاه طلبي هاي غير معقول و طي کردن يک شبه ره صد ساله، در صدد کسب علم و دانش راستين هستند.
امروزه با گسترش فضاي مجازي و سرعت در انتشار اخبار و رويدادها و از سويي رواج برخي بي عدالتي هاي اجتماعي و اقتصادي شاهد انتشار اخبار پديده هاي نوظهوري در جامعه در خصوص طي مدارج تحصيل دانشگاهي جعلي هستيم که روح علم و دانش را مي خراشند و تن کساني را که سال ها با دود چراغ براي توسعه و ترويج علم متحمل زحمات طاقت فرسا شدند، در گور مي لرزانند.
وجود انواع و اقسام آگهي ها، پيامک ها و پست هاي اعطاي مدرک بدون نياز به حضور در کلاس و امتحان، فروش مقاله و پايان نامه، چاپ مقالات ISI ، صندلي فروشي در دانشگاه ها و ...حقيقتاً دل دردمندان حوزه دانش را به درد مي آورد.
با اين وجود هستند دانشجوياني که براي جامه عمل پوشاندن به آرزوهايشان و تعبير کردن روياهاي دوران کودکي شان، مسير صحيح علم آموزي را پيشه قرار داده و به دنبال کسب علم و بهره مندي از تجارب اساتيد و استخوان خرد کرده هاي دانشگاه ها هستند.
هر چند نتايج تحقيقات مختلف حاکي از آن است که اميد به آينده در بين دانشجويان مقاطع تحصيلي مختلف با هم متفاوت است، اما بي ترديد کساني که براي آينده خود برنامه و راهبردي تعريف کرده اند، فارغ از رشته و شهر محل تحصيل و تبعيض ها و بي عدالتي ها و ... نگاهي مثبت به آينده دارند و مصداق جمله معروف «راهي خواهم يافت» يا «راهي خواهم ساخت» هستند. نسلي که با اين نگاه در دانشگاه حضور دارد رو به جلو در حرکت است و با اميدواري روياهايش را پاس مي کند و به آينده مي انديشد.
چرا که اساساً آدمي به اميد زنده است و اميد به آينده، يکي از متغيرهاي تاثيرگذار بر کيفيت زندگي و شادابي افراد جامعه و به ويژه نسل جوان است و وقتي راهبرد اميد به آينده در ارتباط با قشر دانشجو به عنوان آينده سازان جامعه مطرح مي شود، اهميت آن دو چندان مي شود.
اميد است روزي همه جويندگان حقيقي علم به همه آرزوها و خواسته هاي قلبي شان دست يابند و همزمان نيز شاهد بازگشت علم به جايگاه اصلي اش در جامعه باشيم و عده اي براي يدک کشيدن القاب دکتر و مهندس، اين جايگاه مقدس و معنوي را خدشه دار نکنند.