دولت سیزدهم احیاگر دریاچه ارومیه خواهد بود؟

گروه خبر:دریاچه ارومیه بزرگترین دریاچه داخلی ایران و دومین دریاچه شور جهان محسوب می‌شود که وسعت آن در سال ۱۳۷۷ به ۶ هزار کیلومتر مربع می‌رسید، اما متاسفانه طبق آخرین آمار و ارقام منتشر شده در این راستا امروز مساحت آن به کمتر از یک هزار و ۷۰۰ کیلومتر مربع رسیده است.
کاهش تراز دریاچه ارومیه که از اواخر دهه ۱۳۷۰ آغاز شده بود، با بی توجهی مسوولان در دوره‌های مختلف به یک مشکل زیست محیطی بزرگ تبدیل شد؛ از سویی نیز هرچند مردم و اکثریت رسانه‌ها به مدت تقریبا ۱۰ سال حساسیت کافی نسبت به کاهش مداوم تراز دریاچه ارومیه نداشتند ولی با آغاز طوفان‌های نمکی در منطقه به یکباره وضعیت دریاچه ارومیه زیر ذره بین افکار عمومی رفت.
حساسیت در رابطه با خشک شدن دریاچه ارومیه و آغاز طوفان‌های نمکی در منطقه تا جایی بالا گرفت که رییس جمهوری سابق کشور، جان چند میلیون نفر در منطقه را در خطر دانست و ادامه روند فعلی را منجر به مهاجرت اجباری تعداد قابل توجهی از مردم منطقه عنوان کرد؛ همچنین تمامی این موارد حساسیت نهادهای بین المللی در رابطه با خشک شدن دریاچه ارومیه را نیز بر انگیخت چرا که طبق ادعای کارشناسان ریزگردهای این طوفان‌های نمکی در شرایط نرمال تا ۸۰۰ کیلومتر مربع نیز می‌رسیدند و کشورهای منطقه نیز از آسیب‌های آن در امان نبودند.
تمامی این موارد دست به دست هم داد تا ایده‌های مختلفی برای احیای دریاچه داده شود که در نهایت منجر به تشکیل ستاد احیای دریاچه ارومیه و آغاز یکی از بزرگترین پروژه‌های آبی کشور، یعنی طرح انتقال آب به دریاچه ارومیه شد.
طرح انتقال آب از جنوب آذربایجان‌غربی به دریاچه ارومیه تحت عنوان یک بسته و شامل چندین پروژه مختلف است که در سال ۱۳۹۴ آغاز و وعده بهره برداری از آن تا سال ۱۳۹۷ توسط مسوولان استانی و رییس وقت ستاد احیای دریاچه ارومیه داده شد؛ اما تمامی این وعده‌ها از سالی به سال دیگر تمدید و در نهایت به دلایل مختلف روی زمین ماند!
طبق اعلام رسمی انجام شده، قیمت به روز تمام شده طرح انتقال آب از جنوب آذربایجان‌غربی به دریاچه ارومیه بالغ بر ۱۵۰ هزار میلیارد ریال است که از صندوق توسعه ملی هزینه شده است؛ البته باید اذعان کرد که نه تنها وعده‌های بهره به گزارش آراز خبربه نقل از آراز آذربایجان،برداری از طرح‌های انتقال آب به دریاچه عملی نشد بلکه کاهش چشم گیر تراز دریاچه ارومیه در اواخر دهه ۹۰، مردم را نسبت به تمامی هزینه‌ها و آنچه که برای احیای دریاچه اتفاق افتاده بود، بدبین کرد.
بسته انتقال آب از جنوب آذربایجان‌غربی به دریاچه ارومیه شامل سد کانی سیب با ظرفیت ۲۲۰ میلیون متر مکعبی، یک تونل ۳۵.۶ کیلومتری و یک کانال بتنی ۱۱ کیلومتری است که به رودخانه “گدار” متصل و پس از طی حدود ۲۸ کیلومتر سالانه نزدیک به ۶۵۰ میلیون متر مکعب آب وارد پیکره دریاچه ارومیه خواهد کرد.